South Thailand to Cambodia

Siem reap - Phnom Penh - Sihanoukville
11: Surat thani moesten behalve de gele alle gekleurde stickers eruit. We werden bij een lokal plekje afgezet en natuurlijk neem ik Pat Thai als er wordt gezegd dat er geen tussenstop zal zijn. Ik gooi tegenwoordig trouwens overal grond chilli op. Heerlijk om Thais eten pittig te maken.
Als je aan het reizen bent van plek naar plek krijg je altijd een sticker die je op moet doen. Geloof me zonder sticker ben je een pasgeboren kitten zonder ouders of huis.
Eenmaal bij aankomst in Bangkok om 07:00 werden we de bus uitgeschreeuwd en pakte ik een taxi richting Chai chit, een busstation. Gelukkig was er nog een ticket om 10:00 en ik had nog genoeg tijd om mijn bath in dollars in te wisselen en een pasfoto te maken. Zo gezegd zo totaal niet gedaan! Het was niet mogelijk op t busstation en ik had geen flauw benul waar ik was. Dikke later dat ik 300 bath taxi voor alleen heen naar centum ging nemen. De mensen in dit plaatsje kunnen oprecht geen woord Engels. Heb het aan 10 mensen met gebarentaal gevraagd waar het kon maar niemand begreep het. Met een verslagen vermoeide instelling vroeg een scootertaxi mannetje waar ik heen moest en legde het hem uit. Wat was ik blij met dit kereltje. Hij stelde zich voor als Smile en liet zijn spierwit gebleekte gebitje goed zien. Hij heeft me alle plekken in t dorpje laten zien en me bij een 7/11 afgezet. Geen enkel restaurantje was open dus er moest een vieze plaktosti in... De winkels die hij liet zien waren allemaal niet open, je begrijpt dat ik als Miss Stresskip hem wel even begon te zweten. Na een roteind lopen was t eindelijk gelukt.
Toen ik klaar was belde ik hem op en voor ik t wist stond hij trots als een pauw naar zijn scooter vriendjes te zwaaien en een beetje met mij te pronken.
Na een 32 uur langdurige rit tot de grens werden we de bus uitgegooid en moest ik met een mannetje van de organisatie meelopen. Het was gigantisch druk en veel toeristen hadden geen idee waar ze heen moesten. We gingen zitten bij een kaal restaurantje en ze zeiden dat ze voor 400 bath minder, sneller een visa konden regelen. Na veel tegengesputter hebben ze nog 2 keer geprobeerd me een visa op straat aan te smeren. Zelfs mannetjes die op politieagenten leken probeerde het maar ik bleef strak bij het plan om naar het officiële gebouw te gaan. Ik denk als ik niet was gewaarschuwd voor scammen of wat dan ook, ik er misschien wel in was getrapt. De weg van Thailand naar Cambodja schijnt namelijk over land de meest gevaarlijke route te zijn. Voor de grens zag ik eindelijk 4 backpackers dus ik vroeg of het allemaal gelukt was zonder gezeur en ze vroegen of ik mee wilde reizen richting Siem Reap. Ik deelde een taxi met de 2 Canadese meisjes en 2 jongens uit Rusland die in China wonen. We pakte een taxi en een tuktuk richting de beruchte pubstreet.
Na onze spullen te hebben gedumpt kwamen we om van de honger dus we liepen het dorpje in. Normaal als je over straat liep kwam je altijd wel een bekende tegen. Ik dacht bij mezelf prima lekker opnieuw beginnen. Het was nog geen 30 minuten uit m'n gedachten of ik zag in het restaurant 2 tafeltjes verderop een vriend uit Koh Phangan zitten. Toen we op op Phangan waren heb ik hem in 5 dagen wel 12 keer gezien. Tijdens t afscheid 2 weken geleden zeiden we tegen elkaar "ja misschien komen we elkaar over 10 jaar tegen ergens in Japan, je weet t niet!"
Na een prima diner, waar ik krokodil heb gegeten, liepen we over de markt en kwam ik 2 vrienden uit phi phi tegen. Na een biertje en een wandeling over de pubstreet moesten we echt gaan slapen want we hadden een behoorlijk vroege tuktuk afspraak.

13: om 04:45 stonden de mannetjes met 2 tuktuks voor de deur om ons naar de Ankor tempels te brengen. Dan denk je dat je als vroege vogel om 05:15 als 1 van de weinige bij de Ankor Wat zou zijn nou dat kan je mooi vergeten. Met een prachtige zonsopgang en behoorlijk wat kilometers gewandel door alle tempels brak t zweet me wel uit. Trap op trap af met 4 uurtjes slaap is niet t fijnste gevoel. De Ankor is maar liefst 300 vierkante kilometer maar ondanks de vermoeidheid was het t meer dan waard. We wilde nog bij 1 tempel stoppen maar die was boven op een berg en aan de plaatjes te zien niet mega interessant dus ik heb maar een heerlijke powernap in de tuktuk genomen. Na een verstopte neus zoveel cultuur, zijn we terug naar t hostel gegaan en ben ik alleen naar Funkey Flashpacker hostel gegaan want ik had dit al van tevoren geboekt. 1 groot party flat vormig gebouw met een zwembad en een skylounge. Natuurlijk de muziek op vol volume. Ik dumpte mijn spullen en verliet Funky Flash en liep zo Floor tegen t lijf, een meisje die ik in Pai heb ontmoet en die ook in Bussum woont. Wat waren we verbaasd elkaar te zien! Na wat geklets herpakte ik de weg naar de supermarkt en voor ik t wist zag ik Jasper, een vriend uit m'n oude woonplaats midden op straat staan. We waren stom verbaasd en schreeuwde het uit. We hadden werkelijk geen idee dat we beide in Cambodja waren! Ik blijf t zeggen maar de wereld is echt verdomd klein.
In de avond zijn we met een hele groep gaan drinken bij de Skybar van t hostel en het was zondag, blijkbaar dat je tot t fust leeg is gratis bier drinken mag.

14: volgende ochtend moest ik uitchecken want Funky's zat volgeboekt.. Wagen volgeladen liep ik naar Garden Village waar iedereen erg enthousiast over was. Voor 4 dollar (super cheap) had je een slaapzaal voor 26 mensen, zonder licht en airco.
De chilldag aan t zwembad van t guesthouse leek wel alsof half oh oh cherso aanwezig was. Mensen dronken van 11:00 tot 06:00, het was 1 grote orgie waar chicks met elkaar zoende en danste alsof het leven ervan afhing. Ik noem het wat verbazingwekkende uurtjes van je maandag. In de avond heb ik uren met me, myself and i over de markt gelopen. Ik ben al heel makkelijk in Nederland om op mezelf te zijn maar hier vind ik het heerlijk!
Ik had een jongen ontmoet in m'n dorm en hij zou de volgende ochtend ook naar Phnom Penh gaan. We hadden 2 woorden gewisseld en kwamen op t punt om samen te reizen. Daarna stelde de jongen uit Noorwegen zich voor als Ollie.
In de avond zijn we weer met z'n allen uitgegaan want ja dat kan behoorlijk goed in Siem Reap!

15: Ollie en ik checkte ons uit en kwamen op t idee om te gaan hitchhiking(liften) wat er natuurlijk voor nodig is is een bord met de naam van de plek waar je naartoe moet. We vonden er 1 bij t afval van t guesthouse en schreven Phnom Penh op beide borden in t Engels en in het Cambodjaans. We hadden de grootste lol en wisten eerst niet eens of we t Cambodjaanse bord wel de goede kant op hadden. Na 15 minuten stopte er een roze busje voor ons neus die ons met alle liefde gratis naar Phnom Penh bracht. Het was een busje met een giga achterbak dus de 6 uurtjes layed back waren prima te overzien met wat powernapjes. We hadden in feiten nog niet geslapen. We haalde een kokosnoot op langs de weg waar een rietje en koud kokosnoot water in zat.
Om 20:00 kwamen we aan in Phnom Penh met een benul van -10 waar we heen moesten of konden overnachten. Ik wist dat Mad Monkey door heel Cambodja zat maar niemand had een besef van ons Engels of de naam Mad Monkey. Gelukkig sprak ik een man aan die behoorlijk goed engels sprak en na 15 minuten had iedereen eindelijk door waar we heen moesten. Het is in Azië zo'n gekibbel met tuktuks. Elke 5 meter staat er wel een tuktuk chauffeur die je aanspreekt met: "tuktuk you want? Good price my friend is good you like?" In t begin zei ik nog netjes "no thank you" maar dan blijf je gewoon water naar de zee brengen.
Bij Mad Monkey hebben we onze spullen gedumt en een vieze pizza gegeten bij the pizza company. We kwamen erachter dat er beestjes in de bedden zaten wat verdomd veel op bedbugs leken. We haalde de manager erbij en die zei natuurlijk dat t geen bedbugs waren. Het was al 22:00 dus waren bang dat we nergens terecht konden dus gokte t er maar op dat de manager gelijk had. Het plan was om na de powernap om 22:30 naar de karaoke bar te gaan. We waren alleen zo moe dat we nadat de wekker uit werd gezet zo weer in slaap vielen.

16: 08:00 ging de wekker naar Choeung EK, de killing fields te gaan. Nergens was een goedkoop restaurantje te vinden om te ontbijten en ik kan behoorlijk chaggie zijn zonder voedsel of weinig slaap. Dit keer had ik dus teveel slaap gehad en was ook niet bepaald vooruit te branden in de hitte. Gelukkig nam Ollie t allemaal met een korreltje zout.
Na een belachelijk lange discussie met een tuktuk chauffeur over 3 dollar verschil, kregen we toch ons gelijk en gingen we richting de killing fields Ik moet eerlijk bekennen dat ik hier wel een beetje naartoe ging voor het respect van deze plek en het bij je geschiedenis hoort, maar wat heeft deze plek mij versteld doen staan. Je krijgt een koptelefoon op en hoort over het terrein bij elk nummer informatie over die tijd en ook verhalen van overlevende. Zo hartverscheurend en heftig, het had me behoorlijk diep geraakt. Na de killing fields zijn we naar de gevangenis S-21 gegaan waar we weer een koptelefoon opkregen. Bij de gevangenis (Tuol Sleng) zat een man die zijn verhaal vertelde als overlevende. Het was een onvoorstelbare dag maar wat was ik blij dat ik hierheen was gegaan.
Om 17:00 zijn we weer opzoek gegaan naar een stuk karton om het liften voort te zetten. In een steegje vonden een een oude doos van Ankor bier en namen t mee. We schreven Sihanoukville op in het Engels en Cambodjaans en gingen weer aan de weg staan. We hadden een tuktuk genomen naar de weg waar het behoorlijk druk was en hij zette ons af bij een verlaten stoffig dorpje aan de straat. We hebben denk ik van 20:00 tot 21:30 bij de plek gestaan met ons duimpje omhoog. Er kwamen de hele tijd lokals vragen wat we aan het doen waren of of we een tuktuk wilde. Natuurlijk wilde we zonder geld in Sihanoukville terecht komen. 3 meisjes rond de 14 jaar met een schooluniform aan vroegen in gebrekkig Engels wat er was. Toen we het uitlegde wilde ze ons geld geven om een bus te nemen. We hebben dit natuurlijk geweigerd en stonden versteld! 1 meisje begon te huilen en bleek dat ze bang was dat er iets zou gebeuren met ons omdat het donker was en het een verlaten plek was.
Na 20 stoppende auto's was er eindelijk 1 die ons wel een stukje kon rijden zonder er geld voor te vragen. Hij kon ons niet helemaal erheen brengen omdat hij een bruiloft had. Onderweg probeerde de man genaamd Boy zich duidelijk te maken maar hij kon niet meer dan 10 woorden Engels. Hij belde zijn vriend op en gaf ons de man aan de lijn. Hij legde ons uit dat we morgen een stuk verder gebracht konden worden en vannacht bij hem en zijn familie konden slapen. We reden door de middle of nowhere en waren behoorlijk ver weg van de hoofdweg. We kwamen aan bij een prachtig huis. Naja prachtig, we hadden eerder een krakkemikkig hutje verwacht maar het zag er schoo en netjes uit. Hij had 3 kinderen, een zus, een vrouw, 2 kittens, een hond, en een belachelijk grote vis in een belachelijk klein aquarium. Toen ze antwoord kregen op de vraag of we al gegeten hadden stond de vrouw meteen op en haalde de hele keuken ondersteboven. Ik vroeg of ik mijn handen kon wassen en ik werd verwezen naar de badkamer. Daar zag ik alleen een grote vierkante bak met water dus ik waste mijn handen daar maar in. Na 3 seconden dacht ik shit misschien moet t niet zo. Uiteindelijk bleek dat ze dat water ook drinken en ermee koken... Er werd een grote tafel in t midden van de woonkamer geplaatst met 2 plastic stoelen en voor we het wisten hadden we een zalig maal voor 2 bij de liefste Cambodjaanse familie die ik ooit heb ontmoet. Wanh vroeg of we meewilden naar de bruiloft van zijn zus en daar zeiden we natuurlijk geen nee tegen! We kwamen aan bij een soort grote open tent met wel 100 Cambodjaanse gasten. Op t podium gingen allemaal ik denk Cambodjaanse hippe artiesten los. Ik denk dat er wel 6 verschillende waren. Toen Ollie en ik aankwamen met Boy en zijn dochter van 8 werden we met open mond aangestaard en mensen stopte met dansen. Sommigen hadden nog nooit een westerling gezien.
Ik werd door een schattig vrouwtje ten dans gevraagd en voor ik t wist stonden we met een zaal vol Cambodjaanse rondjes te dansen. Het was denk ik een lokale dans maar ongeveer op elk nummer deden ze wel t zelfde pasje in 8 stappen. Daar ben ik als Yamee natuurlijk niet helemaal in m'n sas mee dus ik heb ze onder anderen de winkelwagen en surfing move geleerd. De kinderen waren door het dollen heen en het leek wel een kinder mini disco plus dronken opa die midden voor de kinderen ging staan en het maar al te interessant vond. Ik heb m'n ogen uitgekeken met een lauw biertje in m'n hand en zo doorweekt als een spons die net t water uitkomt. Ik werd telkens als ik even wilde zitten van m'n stoel getrokken om mee te dansen. Na een dankbaar afscheid en 12 selfies met de lokals gingen we richting het huis van Boy en zijn familie om nog wat uurtjes te slapen voor de wekker om 06:30 ging. We sliepen op een lage houten tafel met een dun kleedje en een foeihard kussen maar het kon me niks schelen want wat heb ik genoten van elke seconden van deze avond. Het was zo mooi om te zien hoe gelukkig de mensen waren met de kleine dingen in het leven. Ik ben de mensen zo dankbaar en viel dan ook met een lach op m'n gezicht in slaap.

17: de volgende ochtend werden we om 06:30 wakker met houten billen. Boy bracht ons naar een bus want hij kon ons uiteindelijk niet brengen. Hij heeft voor onze bus betaald en we mochten hem niks geven hij stond erop en dat terwijl wij het waarschijnlijk zoveel beter hebben. Nu zit ik met Ollie te wachten op de speedboot om naar Koh Rong Sam Loem, een prachtig eiland (check Google) zonder internet en ATM's. Dan door naar Koh Rong een feesteiland om de dagen vol te maken. We gaan het zien, op naar een volgend avontuur!