2e deel Koh Phangan

Wat waren we blij dat we er eindelijk waren en wat was het mooi, het leek wel een google achtergrond.
Na ons wat uurtjes te hebben vermaakt en een duur mager ontbijt zijn we bijtijds weggereden omdat het snel donker zou worden en we nog een pittige weg terug hadden.
De terugweg hadden we het idee dat we deze weg wel wat beter onder controle hadden tot we aankwamen bij een giga berg met veel zand. We hadden het nog niet uitgesproken dat we het niet zouden redden of we zaten beide midden op de weg vast. We probeerde gas te geven maar kwamen geen millimeter vooruit. Sterker nog we zakte alleen maar dieper in het zand. Wonder boven wonder liepen er ineens 2 mensen op de berg en heeft een veelte aardig mannetje ons 1 voor 1 met scooter en al de berg op geholpen. Het zweet stond op onze rug en we waren hem ontzettend dankbaar. De man deed alsof het de normaalste zaak van de wereld was maar zonder hem hadden we flink wat moeten betalen en misschien moeten overnachten op een berg in the middle of nowhere. Toen we eindelijk boven waren hadden we een geluksmomentje en maakte wat foto’s. Een pickup kwam naast ons staan en vroeg of we verdwaald waren. We zeiden: “nee we hebben even een geluks momentje dat we nog leven.” De man vroeg of we ook op het plekje waren geweest waar je het fijnst en mooist kon zwemmen. We schudden ons hoofd maar wilde het wel graag zien alleen geen denken aan om met de scooter terug te gaan. We zette de scooters neer en hij zei dat het 400 meter terug was en het geen enkele moeite was om ons daarheen te brengen. We sprongen in de pickup en kwamen bij een huis... Mijn mond viel er van open. Een mega groot huis met een prachtig uitzicht en een zwembad tot het randje van de berg. We hebben zonsondergang bekeken en kippen geaaid.

(oke ik heb niet zoveel tijd meer dus ik ga een beetje doorschrijven)

De terugweg was doodeng. Geen licht op de weg en scherpe bochten maar we zijn heelhuids aangekomen. Na de scooters bij t resort te hebben gedumpt zijn we weer uitgegaan op het strand. Er stonden 10 grote vlaggen te wapperen in het zand en wij vonden het wel leuk om er 1 te pakken en daarmee te gaan rennen. We hadden nog geen 4 seconden ons geluksmomentje met de giga vlag gehad of een jongen tackelde Laura die huilend neerviel op t strand. We zijn gewoon door gegaan maar de volgende dag toch maar langs de arts geweest. Die verwees ons door naar het meest simpele “ziekenhuisje” waar je als voorbijganger gewoon de mensen met voedselvergiftiging kon zien liggen. Na 25 min wachten werden we doorverwezen naar een ander kamertje waar een vrouw met pimpelpaars haar op een ziekenhuisbed een spelletje zat te spelen. Ik dacht dat het een patiënt was maar het bleek gewoon de dokter te zijn. Na wat schijnen met haar zaklamp(!) in haar keel en op haar knie schreef ze alles nog een keer over wat Laura al had opgeschreven. Laura vroeg of de dokter niet nog een keer naar haar knie moest kijken en het misschien aan moest raken om te kijken wat er aan de hand was. De bewoog de knie wat heen en weer en Laura kon voor dat inclusief krukken 3900 bath neerleggen.

We zijn in t dorpje wat gaan eten en zag toen ineens mijn oude roomie uit Chiang Mai lopen (zoals altijd) zonder shirt. Ik denk oprecht dat ik hem met shirt aan niet zou herkennen.
In de avond zijn we inclusief oude roomie Joe en 12 andere mensen naar een jungle party gegaan. Bij de ingang was het zo druk dat het wel leek alsof de eerste 2000 bezoekers inclusief onbeperkt drank gratis naar binnen mochten. Maar pff wat een gaaf feest! Het was een festival midden in de jungle en er werd top gedraaid. Ik verliet de groep even om naar de wc te gaan en hoorde toen mijn oude reisgenootjes uit Chiang Mai tegen elkaar zeggen: “hoop dat we yam nog tegen komen maar denk het niet.” En ja hoor wat een dorp helemaal blij elkaar weer na zo’n tijd te zien.
Om 07:00 kwamen we bij het hotel aan. We hebben onze bikini aangetrokken en zijn linea recta richting het strand gegaan. Die zelfde dag (23e) zou Full Moon plaats vinden. We hadden eerst tot 20:00 geslapen en toen we vol zaten met glow in the dark body paint zijn we richting het feest gegaan. Letterlijk het hele strand stond vol met lichtgevende dansende mensen. Om 04:00 vond ik het prima richting huis te gaan en een vriend van mij bracht me thuis. Onderweg vertelde ik tegen Niko dat ik met Laura de missie had zoveel mogelijk buckets te verzamelen. We waren met 15 buckets op ons balkon al aardig tevreden maar zei dat we eigenlijk wel meer moesten verzamelen. Deze jongen heeft dat zo serieus genomen dat we uiteindelijk met 80 buckets over straat liepen! We zijn geinterviewd door een reisprogramma en mochten voor vele camera’s poseren. Aangezien ik geen sleutel bij me had heeft Niko alle 80 buckets over het balkon gegooid. We zijn toen weer terug naar het strand gelopen omdat we zonsopgang wilde bekijken. We hebben tot 07:30 onze voeten op het strand kapot gedanst. Daarna zijn we naar een feest op een berg gegaan maar vond het om 09:00 wel welletjes. Ik heb werkelijk geen idee hoe ik dit heb overleefd.

Die avond (24e) ben ik met Laura en de 94 buckets naar het strand gegaan. Uiteindelijk hebben we ze voor 250 bath en veel lol kunnen verkopen aan een standje met buckets. Na ons geweldige top verkooppraatje bestelde we een te vieze pizza en fruit shake. We vroegen wel 5 keer de rekening en de 6e keer kregen we heb chagrijnig in ons handen geduwd. We wilde graag apart betalen en hebben het in 20 min tijd wel eindeloos aan de bar en het personeel gevraagd. Toen zijn we maar weggelopen want ja als ze geen geld willen hebben besparen we hun graag de moeite. Onderweg naar huis keek ik op de grond en vond ik 100 bath. Dus als je het zo bekijkt zijn we met onze verdiensten gewoon betaald om uiteten te gaan.

Dit stukje was even “kort” en niet super leuk leesbaar samengevat, want heb eigenlijk helemaal geen tijd om te schrijven moet ik bekennen. Ja dan denk je waar is die meid dan allemaal druk mee naja je moest eens weten!

Adios x