Bye Pai
Blijf op de hoogte en volg Yamée
14 Februari 2016 | Thailand, Chiang Mai
Bye Pai
14-02/17-02Zoals ik vertelde in mijn vorige verhaal, ben ik verliefd geworden op Thailand en reizen. 14 februari ben ik in mijn eentje naar het zwembad gegaan omdat de jongens gingen motor crossen en off road routes wilde verscheuren. Ik werd liever doorweekt door zwembad helder water. Ik lag nog geen 10 minuten aan het zwembad of het halve bekende dorp lag al naast me op een matje. Ik had verwacht dat ik geen valentijnscadeau zou krijgen maar wonder boven wonder kwam er een onbekende Bob Marley look a like mij een bloemetje brengen en wenste me een fijne valentijnsdag. Ik denk dat m'n moeder deze knul sowieso had uitgekozen voor haar dochter als Valentijn.
Na wat uurtjes aan t zwembad en nog steeds zo bleek als print papier, ben ik op m'n lievelings scooter naar Pai Canyon gereden en alleen zonsondergang bekeken. (Naja alleen. Ik kwam alweer 5 mensen uit mijn hostel tegen terwijl het best een eindje rijden is)
15 februari hadden Peter en Bart geen scooter meer omdat ze ze hadden omgeruild voor motorcross en ze toch beide bijna Pai gingen verlaten. We hadden dus het briljante idee om met zijn drieën op de scooter te gaan, dat doet iedereen hier. We zijn naar het zwembad gereden, wat 3 min lopen is maar je moet je scooter natuurlijk wel zoveel mogelijk gebruiken. Het is een weg met 265 losse en soms scherpe stenen met veel zand. We hadden nog niet geparkeerd of Ilse en Sabine, die ik in Bangkok heb ontmoet kwamen aangereden. Ze draaien bij Fluid swimmingpool super chille muziek en hebben ons dan ook prima vermaakt. Om 17:00 vertrok Bart zijn bus richting Chiang mai dus zijn 2 uur van tevoren weg gegaan zodat we konden omkleden en nog een stop bij de fruitmarkt konden maken. We kwamen erachter dat mijn scooter toch niet 3 mensen kon houden op lastige wegen aangezien ik een lekke band had. maar voor 40 bath (€1,01) was ik de hele huur lang verzekerd dus hij was in 20 min gemaakt.
Ik ken Bart sinds dag 1 dat ik aan het reizen ben en door een simpele zwaai van hem en Sabine heb ik zoveel leuke mensen ontmoet in Bangkok. Ik ben dan ook echt niet het persoon dat makkelijk is met afscheid nemen dus baalde wel zeker dat m'n reisbuddy me na zoveel dagen ging verlaten. Bart is zo gek als een deur en laat alles overal liggen. Het was voor ons dan ook perfect om in Spicypai te overnachten want de sleutel konden we niet kwijtraken aangezien het hostel geen deuren had. Na het afscheid van Bart ben ik met Peter en wat zon warm gesneden watermeloen naar de Pai Canyon gereden en zonsondergang bekeken. Peter heeft al 3,5 maand backpacken erop zitten en wilt minimaal een jaar wegblijven, hoe gaaf is dat.. Als ik t geld en de tijd ervoor zou hebben zou ik t ooit ook een keer doen. De Pai Canyon is best wel een kwartiertje klimmen en behoorlijk lastig om niet uit te glijden. We waren iets te lang blijven hangen na sunset waardoor we in het bijna pikkedonker nog de hele weg teug moesten klimmen. Laten we zeggen makkelijk is een ander woord.
We zijn met de scooter naar de streetmarket gereden en hebben daar ons avondmaal overal en ergens gehaald en opgegeten. Er staat een vrouwtje aan het einde van de weg die de lekkerste vegetarische wraps maakt. Ik ben hier nu al 7 dagen en heb t al 6 keer gegeten. Je betaald hier precies €1,01 (40bath) voor. Dus in principe kan je voor avondeten met €3,00 klaar zijn.
Na een prima gevuld buikje zijn we nog bij purple monkeys wat biertjes gaan drinken en toen was de avond alweer voorbij.
16 februari: bij Spicypai zit het ontbijt (de bekende witte plakken) bij de overnachting inbegrepen. Ik had van de markt een overheerlijke gigantische avocado gehaald en die op de broodjes gedaan. Beter kan je je ochtend niet beginnen. Peter moest een bus hebben naar Pa Pae alleen het was al 11:20 en om 12:00 zou hij vertrekken terwijl hij de schets van zijn tatoeage nog moest afmaken en inleveren plus zijn backpack moest pakken en uitchecken. Je kan tegen jezelf zeggen als je iets wilt dan lukt het maar dit zou gewoon echt niet lukken. Uiteindelijk is hij naar een scooter verhuur bedrijf gegaan en kon hij na veel gedoe toch weg.
Ik heb Peter 1,5 week geleden in Chiang Mai ontmoet. We hadden dezelfde trucker taxi vanaf de busstop met 5 anderen richting ieder zijn of haar hostel. We hadden simpelweg 4 zinnen uitgewisseld over welk hostel ieder zat maar bleek niet hetzelfde te zijn. 3 dagen later zag ik hem op te grond zitten bij de uitgaansstraat en sprak hem aan dat ik hem kende van de taxi en vroeg waar hij heen ging. Hij zou de volgende dag vertrekken naar Het noorden met de bus. Ik was al dagen lang opzoek naar een maatje om samen met de scooter naar Pai te gaan dus heb hem met een overtuigend/smeek verhaal weten over te halen. Daarna hebben we ons pas aan elkaar voorgesteld.
Het is gek hoe dingen hier lopen. Je hoeft maar het ene persoon wel of niet tegen te komen of je plan kan al totaal anders lopen.
Na weer een afscheid ben ik met Ilse en Sabine naar de Lod Cave gescoot. Dit is 1,5 uur heen en 1,5 uur terug dus we waren wel even onderweg. Eenmaal aangekomen kregen we een meisje als gids. Naja kregen, ze liep al 10 meter verderop en we wisten niet eens of ze bij ons hoorde maar goed. Ze had zich ook niet voorgesteld dus we noemde haar maar Pricilla. Ik had verwacht dat we een uur lang op een bamboe bootje zouden zitten maar we hebben grotendeels van de tijd in het pikkendonker (naja Pricilla met een lantaarn), door de grotten gelopen en over vleermuizen poep trappen gebalanceerd. Ik moet wel zeggen dat het heel erg gaaf was en de grotten heel tof waren. Onze gids wist vast heel veel te vertellen over de grotten dat weet ik zeker. Alleen met 8 woorden in haar Engelse vocabulaire kom je niet bepaald ver. Er stonden bij veel rotsen bordjes met informatie in het Thais en Engels. Gelukkig was Pris mee om ons met een vingertje en een Engels woordje "look" hiernaar te verwijzen.
Eenmaal weer in Pai hebben we meloen gehaald op de fruitmarkt en zonsondergang bekeken bij ons eigen hostel. In de avond hebben we streetfood gegeten en een biertje gedronken. Ilse en Jasmijn vertrokken de volgende ochtend vroeg naar Laos dus heb ook van hun afscheid moeten nemen. Ik ben de laatste Here hostel blijver in Pai.
17 februari kwam ik gelukkig om 10:45 erachter dat ik mijn wekker niet had gezet en om 12:00 moest uitchecken. Na een mega gevecht met een onrijpe avocado voor op brood heb ik mijn spullen gepakt en verliet ik dit leukste hostel. Eenmaal aangekomen bij Aya zei ik vaarwel tegen mijn scooter en vroeg ik welke bus ik zat. Ze konden mijn naam nergens in het schema vinden terwijl ik wel een betaalbewijs had. M'n bus zou over 10 min vertrekken maar dit Thaise wijffie kent geen stress en eet rustig d'r lunch en ruimt haar bureau op. Uiteindelijk ben ik toch ergens bij een busje ingeschreven en blog ik nu vanuit dat busje. De weg die ik afleg van Pai naar Chiang Mai heeft maar liefst 762 bochten. De heenweg met de scooter ging me beter af en ben nog maar een half uur van de 3,5 uur onderweg. Ook reis/ben ik nu voor de eerste keer echt alleen. Ik heb gelukkig m'n huis overal bij me. Naja m'n backpack is mijn huis dus zie mezelf meer als een slak die een beetje door Thailand aan het touren is. Zou me ook geen raad weten zonder die backpack. Nu ga ik proberen snel te slapen voor ik in bocht 216 misselijk ga worden!
Psssss.: ik heb 3 weken bijgeboekt dus ipv 3 maart kom ik 24 maart terug!!
14-02/17-02Zoals ik vertelde in mijn vorige verhaal, ben ik verliefd geworden op Thailand en reizen. 14 februari ben ik in mijn eentje naar het zwembad gegaan omdat de jongens gingen motor crossen en off road routes wilde verscheuren. Ik werd liever doorweekt door zwembad helder water. Ik lag nog geen 10 minuten aan het zwembad of het halve bekende dorp lag al naast me op een matje. Ik had verwacht dat ik geen valentijnscadeau zou krijgen maar wonder boven wonder kwam er een onbekende Bob Marley look a like mij een bloemetje brengen en wenste me een fijne valentijnsdag. Ik denk dat m'n moeder deze knul sowieso had uitgekozen voor haar dochter als Valentijn.
Na wat uurtjes aan t zwembad en nog steeds zo bleek als print papier, ben ik op m'n lievelings scooter naar Pai Canyon gereden en alleen zonsondergang bekeken. (Naja alleen. Ik kwam alweer 5 mensen uit mijn hostel tegen terwijl het best een eindje rijden is)
15 februari hadden Peter en Bart geen scooter meer omdat ze ze hadden omgeruild voor motorcross en ze toch beide bijna Pai gingen verlaten. We hadden dus het briljante idee om met zijn drieën op de scooter te gaan, dat doet iedereen hier. We zijn naar het zwembad gereden, wat 3 min lopen is maar je moet je scooter natuurlijk wel zoveel mogelijk gebruiken. Het is een weg met 265 losse en soms scherpe stenen met veel zand. We hadden nog niet geparkeerd of Ilse en Sabine, die ik in Bangkok heb ontmoet kwamen aangereden. Ze draaien bij Fluid swimmingpool super chille muziek en hebben ons dan ook prima vermaakt. Om 17:00 vertrok Bart zijn bus richting Chiang mai dus zijn 2 uur van tevoren weg gegaan zodat we konden omkleden en nog een stop bij de fruitmarkt konden maken. We kwamen erachter dat mijn scooter toch niet 3 mensen kon houden op lastige wegen aangezien ik een lekke band had. maar voor 40 bath (€1,01) was ik de hele huur lang verzekerd dus hij was in 20 min gemaakt.
Ik ken Bart sinds dag 1 dat ik aan het reizen ben en door een simpele zwaai van hem en Sabine heb ik zoveel leuke mensen ontmoet in Bangkok. Ik ben dan ook echt niet het persoon dat makkelijk is met afscheid nemen dus baalde wel zeker dat m'n reisbuddy me na zoveel dagen ging verlaten. Bart is zo gek als een deur en laat alles overal liggen. Het was voor ons dan ook perfect om in Spicypai te overnachten want de sleutel konden we niet kwijtraken aangezien het hostel geen deuren had. Na het afscheid van Bart ben ik met Peter en wat zon warm gesneden watermeloen naar de Pai Canyon gereden en zonsondergang bekeken. Peter heeft al 3,5 maand backpacken erop zitten en wilt minimaal een jaar wegblijven, hoe gaaf is dat.. Als ik t geld en de tijd ervoor zou hebben zou ik t ooit ook een keer doen. De Pai Canyon is best wel een kwartiertje klimmen en behoorlijk lastig om niet uit te glijden. We waren iets te lang blijven hangen na sunset waardoor we in het bijna pikkedonker nog de hele weg teug moesten klimmen. Laten we zeggen makkelijk is een ander woord.
We zijn met de scooter naar de streetmarket gereden en hebben daar ons avondmaal overal en ergens gehaald en opgegeten. Er staat een vrouwtje aan het einde van de weg die de lekkerste vegetarische wraps maakt. Ik ben hier nu al 7 dagen en heb t al 6 keer gegeten. Je betaald hier precies €1,01 (40bath) voor. Dus in principe kan je voor avondeten met €3,00 klaar zijn.
Na een prima gevuld buikje zijn we nog bij purple monkeys wat biertjes gaan drinken en toen was de avond alweer voorbij.
16 februari: bij Spicypai zit het ontbijt (de bekende witte plakken) bij de overnachting inbegrepen. Ik had van de markt een overheerlijke gigantische avocado gehaald en die op de broodjes gedaan. Beter kan je je ochtend niet beginnen. Peter moest een bus hebben naar Pa Pae alleen het was al 11:20 en om 12:00 zou hij vertrekken terwijl hij de schets van zijn tatoeage nog moest afmaken en inleveren plus zijn backpack moest pakken en uitchecken. Je kan tegen jezelf zeggen als je iets wilt dan lukt het maar dit zou gewoon echt niet lukken. Uiteindelijk is hij naar een scooter verhuur bedrijf gegaan en kon hij na veel gedoe toch weg.
Ik heb Peter 1,5 week geleden in Chiang Mai ontmoet. We hadden dezelfde trucker taxi vanaf de busstop met 5 anderen richting ieder zijn of haar hostel. We hadden simpelweg 4 zinnen uitgewisseld over welk hostel ieder zat maar bleek niet hetzelfde te zijn. 3 dagen later zag ik hem op te grond zitten bij de uitgaansstraat en sprak hem aan dat ik hem kende van de taxi en vroeg waar hij heen ging. Hij zou de volgende dag vertrekken naar Het noorden met de bus. Ik was al dagen lang opzoek naar een maatje om samen met de scooter naar Pai te gaan dus heb hem met een overtuigend/smeek verhaal weten over te halen. Daarna hebben we ons pas aan elkaar voorgesteld.
Het is gek hoe dingen hier lopen. Je hoeft maar het ene persoon wel of niet tegen te komen of je plan kan al totaal anders lopen.
Na weer een afscheid ben ik met Ilse en Sabine naar de Lod Cave gescoot. Dit is 1,5 uur heen en 1,5 uur terug dus we waren wel even onderweg. Eenmaal aangekomen kregen we een meisje als gids. Naja kregen, ze liep al 10 meter verderop en we wisten niet eens of ze bij ons hoorde maar goed. Ze had zich ook niet voorgesteld dus we noemde haar maar Pricilla. Ik had verwacht dat we een uur lang op een bamboe bootje zouden zitten maar we hebben grotendeels van de tijd in het pikkendonker (naja Pricilla met een lantaarn), door de grotten gelopen en over vleermuizen poep trappen gebalanceerd. Ik moet wel zeggen dat het heel erg gaaf was en de grotten heel tof waren. Onze gids wist vast heel veel te vertellen over de grotten dat weet ik zeker. Alleen met 8 woorden in haar Engelse vocabulaire kom je niet bepaald ver. Er stonden bij veel rotsen bordjes met informatie in het Thais en Engels. Gelukkig was Pris mee om ons met een vingertje en een Engels woordje "look" hiernaar te verwijzen.
Eenmaal weer in Pai hebben we meloen gehaald op de fruitmarkt en zonsondergang bekeken bij ons eigen hostel. In de avond hebben we streetfood gegeten en een biertje gedronken. Ilse en Jasmijn vertrokken de volgende ochtend vroeg naar Laos dus heb ook van hun afscheid moeten nemen. Ik ben de laatste Here hostel blijver in Pai.
17 februari kwam ik gelukkig om 10:45 erachter dat ik mijn wekker niet had gezet en om 12:00 moest uitchecken. Na een mega gevecht met een onrijpe avocado voor op brood heb ik mijn spullen gepakt en verliet ik dit leukste hostel. Eenmaal aangekomen bij Aya zei ik vaarwel tegen mijn scooter en vroeg ik welke bus ik zat. Ze konden mijn naam nergens in het schema vinden terwijl ik wel een betaalbewijs had. M'n bus zou over 10 min vertrekken maar dit Thaise wijffie kent geen stress en eet rustig d'r lunch en ruimt haar bureau op. Uiteindelijk ben ik toch ergens bij een busje ingeschreven en blog ik nu vanuit dat busje. De weg die ik afleg van Pai naar Chiang Mai heeft maar liefst 762 bochten. De heenweg met de scooter ging me beter af en ben nog maar een half uur van de 3,5 uur onderweg. Ook reis/ben ik nu voor de eerste keer echt alleen. Ik heb gelukkig m'n huis overal bij me. Naja m'n backpack is mijn huis dus zie mezelf meer als een slak die een beetje door Thailand aan het touren is. Zou me ook geen raad weten zonder die backpack. Nu ga ik proberen snel te slapen voor ik in bocht 216 misselijk ga worden!
Psssss.: ik heb 3 weken bijgeboekt dus ipv 3 maart kom ik 24 maart terug!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
